عاشقانه هایی برای پسرم

ایلیا ی عزیزم  خداوند رو شکرگذارم که  به من لطف کرد و موجود پاک و معصوم و نازنینی مثل تو رو ، توی سرنوشتم قرار داد...

تو که وجودت پر از عشق و محبته که بعضی وقتها عشق از رفتارت و حرفت و نگاهت سرازیر میشه و من

ناباورانه تو دلم میگم مگه همین حسی وجود داره؟همچین عشقی رو میشه تجربه کرد؟

وقتی دستامو تو دستات میگیری و صدام میزنی : مامان من! چشمهاتو درشت میکنی و ابروهاتو میبری بالا و میگی عزیزه دلم ، دوست دارمت! عاشقتم... مگه میشه دیوونه نشد؟؟؟ مگه میشه اشک نریخت؟ مگه همچین حسی غیر از این اتفاق جایی وجود داره؟

و آخرشم لبهای کوچولوتو میاری جلو و میگی بوس کنم تورو!

عاشقتممممم همین و بس.